بیماران دو قطبی

بیماران دو قطبی
بیماری دو قطبی، اختلالی است که در سیستم عملکرد مغزی که ممکن است مدت ها ادامه پیدا می کند. بیماران دو قطبی دو نوع رفتار را از خود به نمایش می گذارند و رفتاری ثابت از خود ندارند و ممکن است در طی روز دو نوع رفتار ضد و نقیض داشته باشند. این افراد ساعتی را تبدیل به یک فرد شاد و پر انرژی و هدفمند می شوند و ساعتی دیگر به فردی ناامید و مایوس و ناراحت تبدیل می شوند بی آنکه دلیل رفتار خود را بدانند. گاهی پیش می آید که این بیماری با افسردگی اشتباه گرفته می شود زمانی که فردی دچار غم و ناراحتی شدید می شود و گوشه گیر شده و از همه فاصله می گیرد ممکن است به دو قطبی بودن متهم شود اما بدانید که اختلال دو قطبی از افسردگی خطرناک تر است. اختلال دو قطبی به دو شاخه تقسیم می شود و هر شاخه علائم و پیامدهای خودش را دارد. شاخه ی شیدایی و خوشحالی زمانی است که فرد خوشحالی و امیدواری بیش از حد دارد و به صورت افراطی دچار هیجان شده است. و هم چنین انرژی فرد دو برابر می شود و در عین حال نیازی به استراحت کردن ندارد. این افراد زمان شیدایی دچار احساسات شدید عاطفی هستند که ممکن است خطرناک باشد. اما شاخه ی دیگر اختلال دو قطبی، حالت غمگین و ناراحت دارد. در این صورت فرد برای مدت طولانی در ناراحتی به سر می برد و گوشه گیر می شود و تمایلی به صحبت کردن ندارد. هم چنین دچار ناامیدی کامل می شود و اعتماد به نفس خود را از دست می دهد و انگیزه ای برای ادامه ی زندگی ندارد و بیشتر وقت خود را در خواب به سر می برد و گاهی این افراد به دلیل داشتن افکار منفی اقدام به خودکشی می کند. اگر درمان این بیماران زودتر شروع شود با سرعت و کیفیت بیشتری دوره ی درمان را طی خواهند کرد. و این باور اشتباه که گفته می شود این بیماران هرگز درمان نمی شوند صحت ندارد و چه بسا افرادی که با این بیماران زندگی می کنند اگرچه دچار چالش هستند اما درمان خواهند شد. افرادی که دچار اختلال دو قطبی هستند بعد از ازدواج معمولا شکست می خورد مگر اینکه زن و شوهر همراه یکدیگر چالش ها را پشت سر گذاشته و با کمک به یکدیگر این بیماری را کنترل کنند. بهتر است فردی که در زندگی مشترک دچار اختلال است به پزشک مراجه کند تا دوره ی درمانی را طی کند. مشکلات جنسی در بیماران دو قطبی نیز باید حل شود. زمانی که دچار افسردگی شدید هستند تمایلی به رابطه ی جنسی ندارند و در صورت شیدایی تمایل بیش از حدی به داشتن رابطه ی جنسی دارند که در دو صورت برای فرد و همسر او مشکلاتی را در بر دارد. برای درمان این بیماری بسیاری به دارو درمانی تاکید دارند و استفاده از داروهای شیمیایی برای برقراری تعادل مغز را موثر می دانند و توصیه می کنند. داروهایی مانند سرترالین، فلاکستین، افکسور و … برای درمان این اختلال تجویز می شود. این دارو ها به محض خوب شدن بیمار نباید قطع شود و بعد از آن برای مدتی باید استفاده شود. چرا که در صورت مصرف طولانی بازگشت بیماری کمتر خواهد بود.