علت خشکی دهان

خشکی دهان علامتی است که منجر به کمبود بزاق می شود. افرادی که دهانشان خشک است بزاق کافی برای مرطوب نگه داشتن دهان ندارند.

معمولاً از عوارض جانبی داروها است.

علائم شامل ترک خوردن لب ها ، بوی بد دهان و چسبندگی بزاق است

افرادی که دهانشان خشک است باید از مصرف غذاهای پرادویه و نوشیدنی های شیرین خودداری کنند.

داروهایی که باعث خشکی دهان می شود داروهایی مانند داروهای برای فشار خون بالا ، ضد اسهال ، شل کننده های عضلانی ، داروهای انسداد ادرار ، برخی از داروهای تعدادی از داروهای ضد افسردگی و..و هستند.

درمان سرطان: پرتودرمانی ( پرتودرمانی ) به سر و گردن می تواند به غدد بزاقی آسیب برساند و در نتیجه بزاق کمتری تولید می شود شیمی درمانی می تواند ماهیت بزاق و همچنین میزان تولید بدن را تغییر دهد.

آسیب یا جراحی: این می تواند منجر به آسیب عصبی در ناحیه سر و گردن شود و منجر به خشکی دهان شود.

تنباکو: جویدن و یا کشیدن تنباکو خطر بروز علائم خشکی دهان را افزایش می دهد.

کمبود آب بدن: این امر به دلیل کمبود مایعات کافی ایجاد می شود.

ورزش یا بازی در گرما: ممکن است غدد بزاقی خشک شوند زیرا مایعات بدن در جای دیگری از بدن متمرکز شده اند. اگر ورزش یا بازی برای مدت طولانی ادامه یابد ، علائم خشکی دهان بیشتر است.

اختلالات اضطرابی

افسردگی

اچ آی وی / ایدز

بیماری پارکینسون

دیابت کنترل ضعیف

سندرم شوگرن

خوابیدن با دهان باز

بوی بد دهان

التهاب یا التهاب و شکاف (شکاف یا ترک خوردگی) لب ها

ترک و شکاف مخاط دهان ، یا پوشش داخلی گونه ها و لب ها ، که در آن پوست در گوشه های دهان ممکن است شکافته یا زخم شود

خشکی در دهان

اختلالات گوارشی ، یا اختلالات چشایی

عفونت های قارچی در دهان ، مانند برفک

افزایش نیاز به نوشیدن آب ، به خصوص در شب

التهاب زبان ، زخم زبان

چسباندن رژ لب به دندان ها

بیماری لثه مکرر

پوسیدگی دندان و پلاک بیشتر

مشکلات صحبت کردن

گلو درد

برای درمان کافیست از مایعات بدون گاز بنوشید ، آدامس ،استفاده از دهان شویه ، خوردن سبزیجات ، تنفس از بینی ، اصلا غذاهای شیرین نخورید ، غذاهای خشک نخورید ،پرهیز از غذاهای ادویه دار، نوشیدنی های بیش ازحد گرم و سرد .

داروها: اگر تصور شود که خشکی دهان به دلیل داروی خاصی ایجاد شده است ، پزشک مقدار مصرف را تغییر می دهد یا داروی دیگری را تجویز می کند که احتمال خشکی دهان کمتر است.

 

دیدگاه‌ها ۰

*
*