نحوه ی رفتار با کودکان بیمار

نحوه ی رفتار با کودکان بیمار: نقطه ی مشترک در تمام بیماری های مزمن این است که والدین مراقبت طولانی جدا از روند فرزند پروری دارند مخصوصا اگر فرزند اول نباشد و در کنار خواهر یا برادری که با سبک دیگه ایی تربیت شده اند به دنیا بیاد، نظام فرزندپروری آنها درست باشد این میتواند یک پوئن مثبت باشد‌. ولی دقیقاً هدف از فرزند پروری این است که بتوانیم فرزندانی مستقلی بار بیاوریم و مهمتر از همه این که بتوانیم فرزندان با اعتماد به نفس به جامعه بدهیم. در موضوع کودکان مزمن هم از نظر اعتماد به نفس و هم از نظر استقلال محدودیت هایی دارند، برای مثال کودکانی که آسم دارند یا دچاربیماری عروقی هستند ناخودآگاه از بسیاری از فعالیتها نظیر برخی بازی ها با همسالان خود محدودیت دارند. مهمترین کاری که خانواده باید انجام بدهند این است که به فرزند خود اعتماد به نفس بدهند البته تفاوتی میان اعتماد به نفس و عزت نفس وجود دارد، عزت نفس یک تعریف درونی از باورداشتن به ارزش
های فردی و یک سریع معیارها و باورهایی را در هر فرد شکل میدهد در واقع نوعی رضایت از وجود درونی خود می باشد، ولی اعتماد به نفس به منظور بروز عزت نفس می باشد یعنی چیزهایی که دارید رو قبول دارید و به دیگران هم نشان میدهید. پدر و مادر ها باید به این نکته توجه کنند که کودکان از پنج الی شش سالگی به بعد شخصیت درونی و عزت نفسشان ثابت می ماند، البته تا قبل از این سن این موضوع وابسته به رفتار والدین می باشد یعنی کودکان از تائیدات والدین معنای خوب یا بد را تشخیص میدهند و به همین نسبت به خودش اجازه میدهد که از خودش استقلال نشان بدهد به همین دلیل است که هفت سال اول کودکان از نظر فرزندپروری بسیار مهم می باشد. در واقع وقتی کودک رفتار نابجایی انجان میدهد ما مصمم میشویم و با ثبات رفتار میکنیم و سریع عکس العمل نشان میدهیم. از آنجایی که اکثر اوقات مادر کنار فرزند خود هست به مادران توصیه میشود که خودمراقبتی داشته باشند و این به ظرافت اخلاقی مادران هم بازمیگردد و گاهی از مادران خودشان باید مراقبت هایی نظیر انسولین داشته باشند که کودکانشان بهبود یابد. و مهمتربن وظیفه ی پدر و مادران مدیریت بحران می باشد حتی برای کسانی که فرزند سالم دارند. والدینی که در حضور دیگران فرزند بزمار خود را پنهان میکنند و نمیتوانند با این موضوع کنار بیایند در واقع به دیگران اجازه میداهند که به حریم تربیتشان واردشوند و مورد قضاوت دیگران قرار میگیرند. برای مثال مادری که کودک اوتیسمی خود را پنهان میکند اگر در جمعی به خاطر بیماریشان رفتار نابجا داشته باشند آنگاه مورد قضاوت دیگران قرارمیگرند.