چگونه دست دخالت دیگران را کوتاه کنیم؟

چگونه دست دخالت دیگران را کوتاه کنیم؟
زندگی مشترک،همان طور که از اسمش پیداست مشترک است برای دو زوجین نه برای خانواده ها و همسایگان و آشنایان.مشترک بودن زندگی بدین معناست که هرچیزی که وجود دارد اعم از خوب و بد فقط بین دو نفر است نه بیشتر.زندگی مشترک همانطور که خوشی و روزهای قشنگ دارد روزهای غم و نا خوش هم دارد.اما دیده شدن و جار زدن روزهای خوش زندگی چهره ی قشنگ تری دارد نسبت به دیده شدن روزهای نا خوش.هرچند زوجین نباید روزهای خوش خود را جار بزنند و نمایش بدهند اما بهتر است چهره ی خوبی از آنان در ذهن همه بماند تا چهره ی بد. اما مهم ترین چیزی که زن و شوهر ها ملزم به رعایت آن هستند جا نزدن دعواهایشان است.زمانی که زن و شوهر دعوا می کنند نباید بعد از آن به همه اطلاع دهند یا برای خانواده تعریف کنند که ماجرای دعوا چه چیزی بوده است.شاید تصور کنند بهترین کار را انجام داده اند و پدر و مادر حق دارند که در جریان زندگی فرزند خود باشند اما سخت در اشتباه هستند زیرا خانواده برای قضاوت دعوا زوجین مناسب نیستند و قطعا یک طرفه قضاوت خواهند کرد هر کدام به نفع فرزند خود.و از معایب دیگر جار زدن دعوا این است که شخصیت همسر خود را نزد خانواد خراب می کنند و یک شخصیت منفی در ذهن خانواده ی خود می سازند.زوجین باید بدانند که بعد از هر دعوایی آنان بعد از مدت کوتاهی آشتی می کنند و دعوا را فراموش می کنند اما خانواده نه تنها فراموش نمی کنند بلکه دیدشون نسبت به زندگی شما عوض می شود و به خودشان اجازه ی هر دخالتی در زندگی شما را می دهند چرا که خودتان این اجازه را به آنها داده اید.زندگی هایی که تمام زیر و بم آن را همه می دانند و هیچ حریم خصوصی ندارد دیگر نمی تواند یک زندگی منسجم باشد زیرا دخالت و نظرات دیگران درباره ی مسائل فاش شده هر لحظه آرامش را از زوجین خواهد گرفت.
زمانی که بین طرفین بحث و دعوا رخ می دهد باید سعی کنند تمرکز خود را بیشتر برای حل مشکل و پیدا کردن راهی برای تمام شدن کینه و دعوا بگذارند تا اینکه وقت خود را صرف تعریف کردن دعوا برای دیگران کنند و با تعریف کردن های مکرر،باعث طولانی شدن دعوا و بیشتر شدن کینه ها می شوند.
زندگی مشترک باید دارای حریم و دیوارهای بلند باشد تا دیگران نتوانند در آن سرک بکشند و هر چیزی را به نفع خود تفسیر کنند.
والدینی که با دخالت های نا به جا باعث اختلاف در زندگی فرزندان خود می شوند و از عملکرد خود رضایت دارند چرا که عمل خود را حمایت از فرزند می دانند در صورتی که بدون درخواست و اجازه ی فرزند دست به چنین کاری می زنند و نظر خود را تحمیل می کنند.والدین باید بدانند که با دخالت های خود و ایجاد اختلافات بیشتر،فرزند خود را در فشار عصبی بیشتر از طرف همسرش قرار می دهند زیرا زمانی که دخالتی از طرف خانواده ی طرفین پیش می آید زوجین یکدیگر را مقصر عمل زشت خانواده اش می دانند،در صورتی که زوجین نه تنها گناهی ندارند بلکه قربانی رفتارهای نادرست خانواده ی خود می شوند.
زوجین باید برای کوتاه کردن دست دخالت دیگران،مدیریت و برنامه ریزی مشخصی برای زندگی خود داشته باشند.و با برقراری ارتباط درست و متعادل با دیگران،اجازه ی دخالت دیگران را صادر نکنند.