فکر به عزت نفس

اغلب به ما گفته می شود که عزت نفس داشتن و تحریک آن در کودکان و بیماران تحت درمان چیز خوبی است .

عزت نفس:

تعریف عزت نفس به عنوان احساسی که همراه با یک رفتار تقویت شده قابل اعتماد ، یعنی یک مهارت است ، کمک می کند. عزت نفس واقعی ، “اعتماد به نفس و رضایت از خود” “به دلیل ویژگی های شایسته” یک محصول جانبی برای داشتن مهارت است. عزت نفس کاذب (خود بینی) محصول اعتیاد به مواد مخدره است. اولی به شخص اعتماد به نفس و رضایت نمی دهد. این حالت داشتن اعتماد به نفس و رضایت به دلیل دانستن اینکه چه کاری باید انجام دهد است.

عزت نفس کاذب مانند اعتقاد به تبلیغات خود است؛ این می تواند باعث شود وقتی در کانون توجه باشید هیجان زده شوید ، اما وقتی واقعاً به مهارت احتیاج دارید قطع می شود. بنابراین عزت نفس در مقابل اضطراب است ، تفاوت بین داشتن مهارت مناسب به مناسبت و فقدان آنها.

مفهوم این امر این است که والدین باید مهارت های خود را تقویت کنند ، مربیان باید به دانش آموزان نحوه انجام کارها را بیاموزند و درمانگران نه با تعارف از بیماران ، بلکه با کمک به آنها در گرفتن احساسات و انسانیت خود (اعتماد به نفس مهارت دیگر) اعتماد به نفس را تقویت کنند. تعارف و تعریف و تمجید می تواند نتیجه معکوس داشته باشد ، و باعث افزایش سطح انتظار ما از خود می شود ، میله ای که می تواند چنان مرتفع شود که هیچ کس نتواند مطابق آن عمل کند.

مهارت های ارتباطی تقریباً برای همه مهم است و به عنوان پایه ای برای عزت نفس عمل می کند.

عزت نفس وقتی مبتنی بر «خصوصیات شایسته» باشد ، امری پسندیده است ، همانگونه که عزت دیگران نیز شایسته باشد ، چیز خوبی است. در غیر این صورت ، این خود بینی یا تحقیر است ، هر دو در یادگیری آنچه در واقعیت اتفاق می افتد و نحوه برخورد با آن اختلال ایجاد می کند. ستایش بیش از حد و همه توهین ها به دلیل تأثیر آنها بر مهارت های رابطه ای و به دلیل همجوشی شناختی حاصل شده ، در عزت نفس اختلال ایجاد می کنند.