چه گونه کودکان اجتماعی تربیت کنیم

چگونه می توان کودکان اجتماعی تربیت کرد؟
کودکان زمانی که متولد می شوند گاهی از همان ابتدا با دیدن افراد غریبه گریه می کنند و احساس بیگانگی طرف مقابل را با گریه نشان می دهند.کودکان اگرچه هیچ گونه غرض و عمدی برای بیزاری یا دوری از دیگران ندارند اما گاهی احساس دوستی و الفت با بعضی از افراد برایشان غیر ممکن است.قطعا تا کنون دیده اید که کودکانی که با ورود شخص جدیدی گریه می کنند و احساس ناامنی می کنند بعد از گذر زمان که به مراتب بیشتر آن شخص را ملاقات می کنند و آن شخص سعی در برقراری ارتباط بیشتر با کودک می کند و دائم با او صحبت می کند و یا برای کودک خوراکی یا اسباب بازی می خرد کودک،کم کم با او ارتباط برقرار می کند و احساس بهتری به شخص دارد زیرا رفت و آمد های بیشتر و گفتمان بیشتر باعث اجتماعی تر شدن کودک شده و فضا را برای او بهتر کرده است.کودکان زیر دو سال،دوستان واقعی ندارند و توانایی و درک واقعی برای پیدا کردن دوست و هم بازی ندارند و فقط با دیدن کودکان دیگر احساس خوبی پیدا می کنند و تمایل دارند کنار کودکان دیگر بنشینند یا دوست دارند کنار افراد بزرگ تر باشند و با آنها بازی کنند در واقع بزرگ ترها با خنداندن و نشان دادن اسباب بازی های رنگارنگ یا قربون صدقه رفتن های خود اوقات کودک را به شیرینی پر می کنند و کودک از همراه بودن با آنان لذت می برد.از دو سالگی به بعد مهارت اجتماعی شدن کودک بهتر می شود و کودک تلاش می کند که برای خود یک هم بازی پیدا کند تا یک دوست واقعی.هم بازی بودن برای کودک یک الویت محسوب می شود تا دوست بودن.کودک به دلیل بازی هایی که کودک دیگری انجام می دهد با او دوست می شود در واقع ملاک کودک برای دوستی،بازی های است که کودک مقابل انجام می دهد.و کودک جذب بازی های کودکانه است تا اینکه جذب پیدا کردن دوست واقعی باشد.برای پیدا کردن یک همبازی خوب،کودک باید اجتماعی باشد و با استفاده از مهارت خود با دیگری دوست شود.کودکانی که هنگام ارتباط با دیگران خجالت می کشند در بیشتر اوقات، به دلیل احساس ترس در پذیرفته نشدن است و یا احساس ایمن نبودن است.اگر از همان ابتدا به کودکان یاد بدهیم که برای خود ارزش قائل شود،به تدریج اعتماد به نفس کودک بیشتر می شود و می تواند با کودکان دیگر ارتباط برقرار کند.از دیگر کارهای مهم که شاید امری ساده انگاشته شود این است که زمانی که کودک خواسته یا صحبتی با فرد دیگری دارد زبان او نباشیم.اجازه دهیم کودک خودش خواسته اش را تقاضا کند یا صحبت کند تا بتواند با اعتماد به نفس در هر شرایطی صحبت کند و وابسته ی دیگران نشود.زیرا زمانی که والدین نباشند کودک از گفتن خواسته هایش سرباز می زند و اعتماد به نفس او روز به روز ضعیف تر می شود.ثبت نام کردن کودک در کلاس های هنری و ورزشی می تواند به مهارت اجتماعی کودک و توانایی او در پیدا کردن دوست کمک کند.زمانی که کودک در کلاس های مختلف با کودکان بیشتری روبرو میشود مهارت اجتماعی شدن در کودک تقویت می شود ولی اگر کودکی از ابتدا در انزوا بماند نه تنها اجتماعی نمی شود بلکه به کودکی منزوی و گوشه گیر تبدیل خواهد شد.